We gingen bij uitjes meestal met één touringbus, soms aangevuld met eigen vervoer, naar de plaats van bestemming. Een bus huren was echter prijzig, zeker als we niet dezelfde dag teruggingen.
We besloten dus om met zoveel mogelijk auto’s naar Lochem te gaan. De rest (ongeveer vijfentwintig man) zou dan volgen per trein. Welgemoed stapte ik vrijdag met deze groep en de benodigde treinkaartjes in de tram naar het Amsterdams Centraal Station. Maar ….. het was vrijdagmiddag, iedereen was uitgelaten door het vooruitzicht op een weekendje weg en bijna iedereen had al een borreltje op.
De reis naar CS verliep zonder problemen en we liepen met vijfentwintig man de stationshal binnen en toen bedacht ik, toch maar even informeren of mijn tijdschema klopt. Dus niet! Dom, dom, dom!
We moesten als de wiedeweerga de trein naar Amersfoort pakken anders haalden we de laatste stoptrein naar Lochem niet. Ik snelde terug naar de stationshal en ……… iedereen was verdwenen, op Anneke na!
Wat nu; er waren toen nog geen mobieltjes. We verdeelden ons, Anneke ging naar de restauratie op perron 1 en ik sjeesde naar de winkeltjes.
Ineens hoorde ik door de hal: “wil café Cor-rupt zich verzamelen op platform 2A, wil café Cor-rupt zich onmiddellijk verzamelen op platform 2A. U heeft nog 4 minuten”. De omroeper van het station. Anneke is echt onbetaalbaar!!
Toen we in de trein zaten merkte ik na 5 minuten dat iedereen weer verdwenen was. Sommige bleken te kaarten in wagon drie, anderen zaten ruzie te maken met Duitse heren in wagon zes, twee zaten te slapen in wagon acht en de rest leek ‘opgelost’. Ik ging op zoek naar iedereen en drukte ze op het hart in Amersfoort uit te stappen voor de trein naar Deventer.
Bijna niemand stapte dus uit………….. . Het potje kaarten was nog niet afgelopen, ze hadden net vriendschap gesloten met die aardige Duitsers en één kreeg ik niet wakker. Gelukkig, heel gelukkig moest de trein een kwartier wachten in Amersfoort (internationale trein) en lukte het uiteindelijk om iedereen (net) op tijd in de goede trein te krijgen. In die trein begon het opnieuw of eigenlijk werd het erger. Een aantal had biertjes gekocht in Amersfoort en die moesten gedeeld worden; natuurlijk met iedereen in de eigen wagon maar ook in de volgende wagon en de volgende ….. Het spelletje toepen werd hervat in de achterste wagon, bij gebrek aan Duitsers werd vriendschap gesloten met plaatselijke schonen en verder werd er geslapen. De conducteur keek mij meewarig aan.
Met veel minder tact dan de eerste keer sommeerde ik iedereen dat ze in Deventer er uit moesten en zo niet dat ze dan maar bekeken. In Deventer stapten er vier uit! Godzijdank hielp de conducteur mij en zag ik de meesten even later mopperend uit de trein stappen. We misten wel één slaapkop. Het boemeltje naar Lochem was gelukkig simpel. Er waren geen andere treinen waar ze per ongeluk in konden stappen en belangrijker het was een kort treintje. Overzicht! We werden van het station opgehaald door de privéauto’s’ en kwamen snel en veilig aan bij het bungalowpark. De groep vond dat we een voorspoedige en gezellige reis hadden gehad. Onze slaapkop kwam uren later per taxi aan en ik had buikpijn en mijn eerste grijze haren.
