Cor kende Willem van de Zilverberg, een studentenflat in Amsterdam Noord. Ze hadden daar samen achter de bar gestaan. Cor vroeg Willem of hij zin had om ons een dag per week bij te staan . We waren al een jaar 24/7 bezig en het werd erg zwaar.
En Willem paste goed. Hij was voor de helft als wij en voor de helft echt zichzelf. Niet iedereen was daar even blij mee maar dat gold ook andersom. Niet iedereen was even blij met ons. Willem had fans en Willem, ja Willem was Willem. Hij maakte prachtige foto’s, had veel humor, ging zijn eigen gang en spiegelde ons als we te ver gingen in altruïsme of in drank. Op een gegeven moment is hij zelf een café begonnen, de Muur.