Cor-rupt was een Amsterdams café en dat betekende Amsterdamse humor. Iedereen werd er altijd op allerlei manieren tussen genomen. Soms heel impliciet maar soms ook wel grof. (Dat ‘altijd’ gold trouwens ook voor mopperen. Als er niet geklaagd werd werden we ongerust. Wat zou er aan de hand zijn).
Daarbij waren natuurlijk makkelijke en minder makkelijke ‘slachtoffers’ al moet er gezegd worden dat echt iedereen wel een keer aan de beurt kwam.
Maar soms was het op het randje en dan grepen Cor en ik in. Plagen is leuk; pesten is not done. Dat had een enkele keer een averechts effect. Een van onze meest beroemde of beruchte vaste klanten John Wyce (straatmuzikant van de Albert Cuyp) behoorde tot de makkelijke slachtoffers maar hij verweerde zich kranig en er leek een evenwicht.
Tot op een dag het volgens Cor echt te ver ging. Toen John naar huis was gegaan kreeg iedereen maar dan ook iedereen te maken met Cors furie. Gek genoeg begon John daarna te versomberen. In plaats van grote verhalen zat hij stil in een hoekje en bedankte amper voor de pilsjes die hij aangeboden kreeg. Na twee weken hield Cor het niet meer. “Wat is er godsnaam aan de hand John”. …………Een grote zucht. “Niemand neemt mij er meer tussen, niemand plaagt me; ik moet iets verschrikkelijks fout gedaan hebben”.