Iedereen helpt iedereen

Opening Cor-rupt tijdens demonstratie tegen kernwapens

In ‘83 meen ik waren er grote demonstraties tegen de kernwapens in Nederland. Dat gaf mooie discussies in de bar tussen voor- en tegenstanders.

Cor en ik wilden in ieder geval één keer meelopen dus we hadden aangekondigd dat we een zaterdag de bar pas om zes uur open zouden openen. Een aantal vaste klanten biljartte, echter, altijd op zaterdagmiddag dus gaven we hun de sleutel.

Ze waren met zijn vieren en een van hen was mijn broer. Het viel hem op dat er best veel mensen langs liepen en hij en Robbie, die ervaring had als barman, besloten de bar open te gooien. Een leuke verrassing voor Cor en Jet!

Binnen 5 minuten was de bar tjokvol. Het was koud en er werden liters koffie en warme chocomel besteld maar ook vieux–cola, rode wijn en veel bier. Robbie stond achter de bar met Gerrit als assistent en Maarten met, dacht ik, Arie of Simon in de keuken voor de chocomel en de koffie. Ze hadden geen idee van de prijzen dus alles was 2 gulden. 

Gezien de kou en de prijzen ging niemand weg. Er kwam alleen maar bij. Ze draaiden een wereldomzet en toen wij om zes uur terugkwamen, mochten we er niet in. Een volkomen vreemde man hield ons tegen. “Er kan niemand bij” zei hij; “het is echt veel te vol”. Pas na heel veel aandringen door een steeds driftiger wordende Cor “Ik ben de eigenaar”!  lukte het om binnen te komen. Diepe opluchting bij de vier en een grote grijns bij ons.

Voor- en tegenstanders
Zoals gezegd, we waren absoluut geen politiek café maar politiek hoorde wel een beetje bij het dagelijks leven. Er werd veel en hartstochtelijk gediscussieerd over allerlei politieke onderwerpen en de achtergronden waren divers. In principe was elke mening welkom, zolang het maar niet kwetsend was. Tijdens de verkiezingen, gemeentelijk of landelijk, kon iedereen die dat wilde dan ook een poster van zijn of haar partij ophangen. Een paar weken lang hing het raam daar dan vol mee. (Alleen de Centrumparij ontbrak, als ik mij goed herinner). Ik moet wel toegeven dat, zelfs in die tijd, collega- horecamensen hun voorhoofd fronsten. Politiek en horeca waren niet de beste maatjes.